Minsan bad trip ako sa nguso ni Angelina Jolie pero sa Tomb Raider napagtiyagaan ko siya ng bonggang-bongga. Dito sa Girl, Interrupted (1999 film under Sony Pictures) hindi naman ako na-interrupt ng pamosong labi niya kundi sa buhok at ang angas ng acting niya.
Medyo nakakabwiset nga yung character n’ya at tuloy sumasabay siya sa kamukha kong si Winona Ryder (charing lang). Maganda yung pagiging Lisa Rowe na napunta sa kanya para hindi niya bigyan ng justice. Good thing bagay na bagay sa kanya ang pagiging sociopath at nagawa naman niya ng maganda. Pang best supporting actress nga. (Pansin ko lang na pang-Tomb Raider na rin yung mga galaw ni Angelina dito.)
Ang gusto kong purihin din sa movie ay ang ang editing at pagkakalahad ng istorya. Hindi nakakawala ng momentum ang pagbalik-balik sa past ni Sussana Kaysen (Winona) na sinasabing may Borderline Personality Disorder. Tama yung isang character doon sa pagsasabing ang ganda ng kutis ni Sussana dahil maganda nga ang pagkaputi dito ni Winona. Papasa lang siyang mukhang tomboy dahil sa ilang damit na kanyang isinuot at sa gupit ng kanyang buhok, although nandoon pa rin yung appeal niya.
Pasado si Winona na para lang siyang past ni Keira Knightley sa tingin ko pagdating sa acting. Mahusay, kung di man pang-award winning, ang kanyang performance niya rito.
Samantala, nakaka-aning din ang kalagayan nila sa loob ng Claymoore Hospital pero hindi naman yung sobrang nagpaka-deep. Hindi siya yung teka tingnan nga natin ang kalagayan ng mga baliw at baka nga may ganito. Kung baga hindi siya pang -docu o mala-pang Imbestigador. Tama lang na para maging intimate o maisa-isa ang bawat problema ng patients dito. Nakakaawa lang yung naging situation Daisy Randone (na ginampanan ng namayapang si Britanny Murphy) kasi papasa siyang normal pero nakakabaliw yung realidad ng buhay niya. Akala ko rin isang nakakainis ang role ni Whoppie Goldberg bilang Valerie Owen pero okay naman pala.
Medyo mabigat yung movie pero yakang-yaka naman itulog na lang. Napaisip lang ako kung bumo-border na rin ba ako? charrot, hehehe!
Pingback: My Top 12 Pop Awesome Women | aspectos de hitokiriHOSHI
Nung fourth year college ako, nagsuyod ako ng quiapo para mahanap ang movie na to. Ang ending eh sa youtube ko pinanuod. Labs ko si Angelina Jolie, pero uber labs ko ang psych films dahil alam kong mas nakakarelate ako don kesa sa marame. Bwahahaha. Evil.
ah okay sige paniniwalaan ko ang siabi mo lalo na yung sa bandang dulo. nyahahaha!
ako ngayon lang nakapanood talaga at hindi ako aware sa kanya noong nag-aaral pa ako.
naaning din ako at hawig mo c winona eheh. pa otograp hoshi! ehehe.
hala talagang pinatulan na. hahaha hawig ko lang siya pero mas maganda ako sa kanya. chuz!
nakita mo na ba ang fusion ni winona at pokwang?
at kelan ka ba magpapalit ng header???
pag patay na si kitkat. wahahaha!
Maganda nga ito at ang acting ni Angelina at Winona (ano na ba balita kay Winona?).
“I know what it’s like to want to die. How it hurts to smile. How you try to fit in but you can’t. How you hurt yourself on the outside to try to kill the thing on the inside.” — Isa sa gusto kong dialogue doon.
ah ang gusto ko doon ay yung pagsasayaw ni winona. nakakaloko eh mukha pang tange yung suot niya. eh yun ang mga gusto ko e. hahaha
parang maganda panoorin… kaya lang bothered pa ako ngayon.. kaya baka lalo ako mabaliw dito. nyahaha…
hindi naman siya ganoon ka-heavy pero sige baka makadagdag siya sa pinagdaraanan mo kaya huwag muna. hehehe
mabuhay!
naku
mas lalo na tuloy kita gustong makita ngayon alam ko ng hawig kayo ni winona!
wahahaha
yun talaga ang pinansin. well bukod kay winona hawig ko rin si john lloyd. nyhahahahah!