Nabasa ko makailang beses na sa mga balita na muling bibigyang pansin ang Intramuros Manila. Sagot ko? mabuti naman! Matagal na rin noong una akong makaikot sa pamosong lugar na ito, pero lumala. Mas nagmumukha na itong ordinaryong lugar lalo na sa ilang bahagi nito.
Sabi ni Syngkit sa akin noon ay buhay na buhay ito noong kalihim pa ng Department of Tourism (DOT) si Richard Gordon. Ano na ang nangyari? At sayang pala hindi ako nakadalaw noong namumuno pa siya.
Sa ibang banda, kung ikaw ay turista maganda mo pa ring tunguhin ang Intramuros, lalo na ang bahagi kung nasaan ang San Agustin Church, Manila Cathedral at Fort Santiago. Mas may dating at mararamdaman mo ang naiibang ambiance at old Spanish vibe. Pinakagusto ko dun sa may souvenir shops.
Sa Fort Santiago ay may entrance fee. Nung una akong napunta rito ay may ilang bahagi nito ang makalat, lalo na ang mga tunnels (gusto ko pa naman pasukin para pampasaya ng feeling). Nakakatuwa iyong dayuhan na nakasabay namin na tingin ko ay interesado sa kasaysayan ni Dr. Jose Rizal at ng ‘Pinas. May ilan sa kanila ay Korean, Japanese at European (sagot sa ‘di alam kung saan talaga). Kung may subtitles lang ang bawat salita nila ay babasahin ko talaga kahit gaano sila kabilis sa imaginary screen.
Samantala, kung iinterbyuhin ko ang aking sarili…
Hitokirihoshi Sr: Ano ang pakiramdam o sentimiento mo tungkol sa Intramuros?
Hoshi Jr.: Iniisip ko sila Rizal at ‘yong mga ka-generation n’ya habang binabagtas ko ang mga daan sa Intramuros. Siguro sa talipapa lang nila binili yong mga gamit nila pero tingnan mo naman naka-museum na. Siempre iyon ay dahil sa taong nagsuot at karakter ng kasuotan di ba?
Eh Iyang Intramuros Manila punong-puno ng karakter at kasaysayan. Sana mapangalaagan pa.
Gusto ko rin i-imagine na nakakasabay ko si Rizal sa paglalakad sa Fort Santiago. Tas nagkukuwentuhan kami pagbabalik-tanaw sa kanyang karanasan dito at ano ang masasabi niya sa mga paintings na nandoon yung itsura nya. Tas ‘yong mga akda nya na kung saan-saan at iba-iba ang pagkakasulat. ‘Tas ‘pag gusto n’ya papaturo ako sa kanya ng iba’t ibang font style sa tablet (yung gawa sa marmol hindi yung PC). Siguro sasabihin n’ya sa akin, Hoshi Jr. ng Hoshilandia.com wala sa istilo ng pagsulat at ano o saan mo isinulat ang iyong akda, nasa isinasaad iyon ng iyong teksto. Sasabihin ko naman, dahan-dahan lang po Doktor sa pagsasalita. Aking itinatala ang iyong mga sinasabi kung iyong mamarapatin, puwede bang titintaan ko pa ang aking pluma. char!
Pingback: Essay: 5 Reasons Why Philippine History is Important?
Pingback: Hoshilandia in 2011 | aspectos de hitokiriHOSHI
All of a sudden, my childhood memory flashed back to my senses. I miss the experience. 🙁
hehehehe how old are you?
naisip ko daw bigla di kaya nung kabataan mo eh ibang-ibang pa ang intramuros.
thank sa pag-visit!
same day ba ng pagpost mo ang pagpunta mo dito sa intramuros? day off ko kase yang 27! hahahaha
minsan sabihan mo ko pag punta ka dito, sama ako :))
hindi po tito jason nagpunta kami dyan sa fort santiago noong april 16 pa.
yung sa souvenir shops area ay noong nag-visita iglesia pa kami.
sige pag napdpad ulit kami dyan. sabihan kita.
hello, hoshi!
a few years back, medyo nahilig-hilig rin akong mag-iikot dyan sa intramuros. ang ginagawa ko no’n, basta may mag-aaya sa ‘king lumabas, sa intramuros ko itinuturo, haha.
di ko alam kung yong mga makakapal na pader o yong cobblestones doon ang nakabighani sa ‘kin, hihi…
gaganda ng kuha ng pics! 🙂
Una sa lahat magpapasalamat ako sa iyong pagbati sa aking mga kuha. hehehe!
okay yang pag-imbita mo sa mga friends mo doon kasi may spots talaga na ayos magmuni-muni. yan ang gusto ko sa mga spots na mga ganyan malayo sa magulo at magastos na common na pinupuntahan.
in fairnessyun mga cobblestones na iyong tinutukoy ang talagang isang factor bat may naiibang character ang intramuros
oo, a! ako na ang mapansin… btw, paano naging sepia ang pics – sa editing na? :s
hindi ata kami nagmumuni-muni pag punta dyan sa intramuros. naglalakad lang kami at nagtitingin-tingin, haha!
cobblestones nga siguro… :((
oo ni-sepia ko. sabi kasi ng mga adviser ko sa photo kapag pangit ang lighting i-sepia muna or black & white. pero yung iba dyan trip ko lang talaga..
muni na rin yun. hahaha
hahaha! 🙂
Pingback: Hit back… Intramuros | kwentotpaniniwalanihitokiriHOSHI
nyahaha
nag-uusap na pala sina sr at jr, ah
ayoko dyan sa intramuros
one time dumalaw kami
may nasaksihan kami di kanais-kanais
may man-to-man action na nangyari
daig ang brokeback mountain
never again
hehe
ayos na pala uli si sr, ha
good, good
ah kuya raft3r ang gawa na ay si hoshi jr.
oo matagal na silang nag-uusap.
ngayon mo lang napansin, nagpapali-palit pa nga ng name e. hahaha
ganun, one time lang naman yon. baka sa susunod mas kakaibang action na ang masaksihan mo. saka wag kasi sa kung saan-saang part nagsusu-suot. heheh
mabuhay!
nyahaha
ako pa ang nasisi
hindi naman. tama lang, hehehe!
next time dadalin kita kung san ko sila nakita
hehe
naku ko na kailangan kumayo… marami nyan sa tabi-tabi ng mga mall at bus. buhehehe
makakakita ka talaga kung gugustuhin mo. buhehehe
( ”,) wow nabanggit nya ko hehe
nagko-comment lang pag nababanggit siya. boooh! hehehe