Excited ako nang malaman ko na may Black Eyed Peas live in Manila 2011 pero napaurong ako dahil ‘di ko gusto ang nakatayo sa SM MOA Concert Grounds. Mas trip ko ma-experience ang Araneta Coliseum.
Chances.
Chances.Sa isang contest na ang premyo ay gold ticket ko idinipende ang aking chance. Talo ako kaya iGive up na ang drama ko sa pinaka-ultimate international artist (alive) na gusto kong mapanood sa concert. Pero sa mismong concert date, nag-tip sa akin si Florenda Corpuz na may kakilala s’ya na nagbebenta ng VIP B ticket for only P3500. Hayun lahat ng kasama ko ay ini-encourage akong manood because “they know!”
FB comment ng taon “Yes 3500 is 3500 for me… pera ‘pag once in a lifetime ang chance…priceless ‘yan”
God’s gift to me
Si Kim Bam ang nagbenta sa akin ng super below price na VIP B BEP concert ticket na 8K ang original value. Napanalunan n’ya ito sa isang contest na mala-Amazing Race sa paghahabol nila sa may hawak nito. Hinayang na hinayang din na siya di makapunta pero dahil dun may isa siyang BEP fan na- touch ang buhay .hohoho! Xie Xie Kim Bam!
Pre-BEP concert
6pm nang binuksan ang gate for audience. Okay naman ang mga front acts na Faircatch, Hip Hip group from Dumaguete (di ko sure kong Midnight Nasty ang name), Urban Nation, at girl group Blush na binubuo ng isang Japanese, Chinese, Korean, Indian, at Filipina. Trip ko ‘yong group from Dumaguete at Blush. Sana ay magkaroon sila ng sarili nilang identity.
Witnessing BEP’s Live Performance
Expected na ang wild reception ng audience. Noong una iritable ako sa dalawang malaking bata na inunahan ako sa puwesto. Pero habang tumatagal nakakasipat na rin ako ng magandang view lalo na’t nasa unahan talaga ako ng VIP B right side. Tanaw na tanaw ko pa sila Taboo, Will.I.AM, Fergie Ferguson at Apl.de.Ap. Mas malinaw pa nga natatanaw ko kaysa sa digicam ko na hirap paniwalaan na nakatodo zoom in na.
Pamatay ang costumes ng BEP na metalic at de-ilaw na parang sa Robocap o Terminator. Sa boses, hands down na talaga ako kay Fergie. Sa comedy at pagiging sweet, winner d’yan si Will.I.Am. Si Taboo medyo hindi ko gaanong ramdam pero bilang part ng group, hindi puwedeng wala siya.
Mabuhay Apl.de.Ap –
Proud talaga ako kay Apl.de.Ap. Hindi lang siya sikat internationally kundi talagang nagmamalasakit sa ‘Pinas. Bilang Pinoy, siya ang highlight sa concert. Ilan sa hindi ko napigilang kumanta’t sumayaw ay noong inawit n’ya na ang Bebot, Mare at The APL Song. Nakaka-touch ‘yong advocacy niya sa education na makikita sa music video na We Can Be Anything. Suportahan natin siya!
Post BEP –
Walang espasyo sa sarili ko ang panghihinayang bagkus I’m very thankful kasi isa itong masayang point ng aking 2011, ng aking pagiging mahilig sa BEP, sa pagiging Hip-Hop at at pagiging single. Puwede na nga akong mag-asawa next week e. Joke! Wish ko sana may chance na ma-m eet & greet ko ang BEP.
Pingback: Why Do You Need A Social Life? | aspectos de hitokiriHOSHI
Pingback: The Wolverine is Dramatic & Oriental | aspectos de hitokiriHOSHI
Pingback: Nine… a musical film with powerful performances | aspectos de hitokiriHOSHI
Pingback: Hoshilandia in 2011 | aspectos de hitokiriHOSHI
Pingback: The 5 celebrities I currently admire | aspectos de hitokiriHOSHI
Glad to hear you had fun!
Nahihiya ako sa Photo ko dyan. LOL
Cheers!
Bam Kim
Hi Bam Kim! Welcome sa Hoshilandia!
Okay lang yan, lahat nang mambasasa (kala mo dami ano?!) ay grateful sa iyo.
mabuhay!
Naks ang taray! 🙂 Gusto ko din manuod. Hehe. Oh well.
hi umi and welcome sa Hoshilandia Jr!
oo tinarayan ko na kasi gusto ko talaga sila mapanood. hehehe
at sana nga makapanood tayo ng BEP concert ulit.
naman
ba’t di tayo nagkita
nandyan ako
pati ang aking stunt double na si Ralph Recto
naks talaga! ikaw siguro yung hahara-hara na matangkad na lalaki kaya di ko makuha ang magandang view ng bEP. heheh
enjoy di ba! mabuhay sa BEP
Pingback: Time of My life with Black Eyed Peas « kwentotpaniniwalanihitokiriHOSHI
Masaya ako na nag-enjoy ka, Jane! Sabi ko nga kay Len baka naiyak ka nung nakita mo sila hehe dahil ako naiyak! LOL
Siguro konti pa, sobrang shock lang ako na wala akong maramdaman kundi yung mag-isip whew moment na ito, walang kurapan! hehehe
salamat Dang, mabuhay!
Tamang paminsan i-treat mo naman ang sarili mo. 😉 It’s now or never! 😉 Wishing you all the best! 😉
thanks Jube! May pagka- passive talaga ako pagdating sa mga ganyan at tama minsan langa ng experience na yan. “ito na ang break ko, hindi ko lang kakagatin namnamin pa ng pinong-pino.” hehehe 😉
Ayun oh! Kitams, kung hindi ka tumuloy ay baka matagal na matagal na panahon mong hindi mapapanood ng live ang isa sa mga pinakamalaking dance / hip-hop acts sa buong mundo! You made the right choice!
Kami nasa Gold lang, pero libre naman ang tiket. Hehehe. Nag-enjoy naman ako dito pero mas masarap sana ang experience kung sa Araneta ginananap ang concert. Nangawit ang paa at tuhod sa kakatayo. More than 1 hour late yung show ano?
oo tingin ko halos two hours na rin siya. kaya nga yan yung unang hindrance ko e, yung venue gusto ko mangawit akong maupo kaysa mangawit ng nakatayo hehehe. pero okay na ako kagabi wala na akong marereklamo kahit yung dalawang malalaking lalaki na inunahan ako sa puwesto ko. hehehe
salamat sa suporta, happiness lang ako kagabi at adventure. ako na ang napagastos ng biglaan at mag-VIP B mag-isa.
Sulit naman malamang ang experience sa’yo, lalo na’t big fan ka. Ako nga na hindi naman fan nagenjoy, ikaw pa! Hehehe.
koreke ka dyan… yan talaga ang essence ng post kong ito. na enjoy ako sa BEP concert.