Isang hapon na madaliang yayaan, nagpunta kami ni Syngkit sa National Museum or Philippine National Art Gallery sa Maynila (P. Burgos Ave., City of Manila, Philippines). Good thing na hindi pa ito sarado nung dumating kami nang 3:00 PM. Walang kabayad-bayad eng entrance, ang kailangan lang ng collateral ay i-surrender ang bag mo sa counter.
Para sa mga mangunguha…ng picture, ingat sa dadalhing kamera kasi hindi nila ang type ang malalaki (DSLR level). Pero sure na sure na bawal ay ang pamimiktyur na gumagamit ng flash. Sa bagay kung marunong mag-adjust sa dilim ang cam mo ay okay naman ang lighting ng ilang kuwarto.
Pangitain ni juan
Pagdating sa aura, hindi naman tipong nasa ancient history ka. In fact karamihan ng mga obra maestra lalo na roon sa third floor (nung time na ‘yon) ay may kinalaman na sa Martial law o People Power. Pero karamihan ng tema ay tungkol sa paghahangad ng kalayaan sa kahirapan, pananakop at pangit na sistema sa lipunan. May mga silid na pakiwari ko napakadilim, hindi dahil sa walang ilaw kundi sa mga naka-display na arts. Hindi naman pangit ang mga ito, kundi parang ang bigat ng mensahe. Mararamdaman mo na nung ginagawa ng artists ang mga ito ay ang taas ng tension o passion nila.
May ilan akong favorite, pero karamihan ay light lang ang dating. Minsan kasi kapag puro magaganda ay naghahanap ka na lang ng something na kakaiba. Hindi dahil sa pagtatawanan, kundi dahil naa-appreciate mo na “lintek naisip niya ‘yon!” What a bright idea!
Gusto ko iyong room na maraming sketches as in drawing pa lang. Walang kulay at halos hindi pa tapos. I don’t know. Kung ilalagay mo kasi ng paisa-isa ‘yon baka walang dating. Pero dahil may sinunod na pagkakaayos, lumabas na cool.
Nakaw eksena siempre iyong tau-tau na hindi ko na binasa kung ano ang nais ipakahulugan. Basta ang inisip ko nangangahulugan ‘yon ng struggles sa buhay. Kung ikukumpara sa artista parang na-starstruck ako nang makita ko ‘yong mga banga na ginagawang libingan (‘yong manunggul na nasa isang libong Piso). Dati kasi sa libro ko lang nakikita ang mga pictures nito. Que imitation lang ang mga ‘yan o hindi, basta at last ay nakita ko na in person.
Manunggul
Ang masayang tingnan para sa akin ay ang room 302. bakit? Ang astig ng naka-display na arts. Pero ang parang awkward ang set up ay iyong room na puno ng mga buto ng mga sea creatures. Parang feeling ko lang nasa botanical garden ako. Pero kung dapat nandoon ang mga ‘yon okay lang naman. (update: ang tinutukoy ko rito ay nailipat na ata ito sa National Museum of Anthropology o Museum of Filipino People)
Ang nakakatuwa sa room na iyon ay ang malaking buto ng pating. Ilang lata kaya ng sardinas ang kayang punuin nun? Ang masarap kunan sa room na ito ay ang mga foreigners na manghang-mangha sa kanilang nakikita. May gusto pa nga magpakuha kasama ako eh, tumanggi lang ako.
Nasanay ako na dapat hindi kumuha ng pix sa loob ng museum gaya nung sa Baguio at Aquino Museum sa Tarlac. Mabuti na lang at okay dito. Sana ay mabisita mo rin ito kung may pagkakataon na. Mabuhay!
Pingback: What's on National Heritage Month & Taoid Program of NCCA? - aspectos de hitokiriHOSHI
Pingback: Hoshi Express: Movie Treat for Mother’s Day, National Museum’s Free Entrance | kwento't paniniwala ni hitokiriHOSHI
Pingback: Kwentong Luneta: Balik-Tanaw at Pamamasyal
Pingback: Why Filipinos Need to Rebuild Visayas Cultural Heritage? | aspectos de hitokiriHOSHI
Pingback: Hoshilandia in 2011 | aspectos de hitokiriHOSHI
Hindi ko na matandaan kung kailan ako hulingmunta rito. Field trip pa yata namin ng grade school.
Sana makapunta ako ulit dito. 🙂
oo sana makapunta ka manileng-leng, malapit pa naman dyan ang alma mater mo. hohoho!
minsan talaga kailangang magpunta sa mga museum para mas ma-appreciate ang kultura at kagalingang Pilipino.
saludo ako sa iyo hoshi.
XD
hi IanJudah! welcome sa Hoshilandia Jr!
salamat at na-appreciate ang aking pagtatampok sa National Art Gallery. Tama ka, sa iyong tinuran. hehehe!
mabuhay!
gusto ko talaga puntahan ang museum! dati ayaw ko ngayon gusto ko na!
HAHA! At NAINTRIGA PO AKO SA LEGS! WAHAHAHAHA!
naku kinailagan pa raw ang comment mo para i-check ko ang link. wala pala. hehehe
alps and eloiski masisilip n’yo na ang kabuuan ng legs na yan. hehehe
at may mga pics dito na mapapalakihan o makikita nyo rin ang kabuuan.
– hindi ka nag-iisa eloiski, ang alam ko ang musem pang -field trip lang dati.
Naintriga ako dun sa “legs”!
Parang maraming bago sa National Museum. Matagal-tagal na rin ako hindi nakabisita!
click mo alps, malalaman mo kung ano. hehehe
Gusto kong pumupunta sa museum kaso ayaw ng mga kaibigan ko. Sa susunod ako naman ang yayain mo . FC? 🙂
ano ang ibig sabihin ng FC?
ah kasi yung pamamasyal sa mga museum kasi parang corny sa iba.eh kami naman, napagtripan lang din saka sayang naman nasa Maynila lang hindi pa dalawin. (saka gusto ni syngkit i-try ang dslr nya.
dapat magkaroon ng field trip ang kampon ni salbehe sa mga museum. hehehe
hehe hello kasama mo ko nyan hehe. bisitahin mo nmn ung blog ko, hihi
nyek bat hindi mo ni-link dito. pa -link!
ikaw ba kasama ko rito, alam ko lang sa’yo ko hiniram yung cam. hehe
I envy you for having such a wonderful experience.
hi neutral universe!
Thank you for appreciating my appreciation, hehehe!
Tingin ko naman makakapunta ka rin sa ganitong klaseng lugar.
ang tagal na ng huling bisita ko dito
grade school pa ko
hehe
naku ang tagal na nga, hehehe! (bungisngis)
ako second time ko pa lang ito, hindi ko na maalala kung kailan yong una.
nanlait pa talaga, ha
hehe
pero madami ngang makikita dyan
nadyan pa ba yun spoliarium?
opo kuya raft3r, hinihintay ka nga e. kamukha mo yung isang tauhan dun. hahaha
Pingback: Philippine National Art Gallery: appreciation of creative expression | kwentotpaniniwalanihitokiriHOSHI