Madalas kong sabihin dati na isa sa kinatatakutan ko kapag yumaman ako MASYADO ay yung tipong pati paglalakad ay ‘di ko na magawa. Ngayon ayoko pa rin yung idea na wala akong layang maglakad, pero dahil na sa mas marami at makahulugan pang mga bagay. Ano nga ba ang kahalagahan o benefits of walking?

Ano-ano ang dahilan ng paglalakad… ayon sa ilan?

Walang pambili ng sasakyan. So far ay halos puro lalaki talaga ang pumapansin sa palagi kong paglalakad. Isa na sa kanila ay yung kapit-bahay namin na nagsabi na “bakit hindi ka pa kasi bumili ng sasakyan?” Ikinumpara pa nga n’ya ako sa kaedaran kong kapit-bahay namin na may dalawang sasakyan ata. Sinagot ko s’ya at ang sabi ko ay kaya n’ya at ako ay hindi pa. Iyong kapit-bahay namin afford na may pang- vehicle maintenance, ako hindi. #diretsahan.

Siempre naman gusto ko rin magkasasakyan. May tatlong klase nga ng behikulo gusto kong mabili – pickup truck, toy car, and multicab. Subalit hindi ako bibili ng sasakyan para magpasikat, at alam ko sa sarili ko na impractical. Definitely bibili ako ng sasakyan dahil mayroon akong paggagamitan.

Nagkukuripot. May kaibigan ang kuya ko na kapag nakikita akong sumakay sa tricycle o taxi ay manghang-mangha. Nabanggit n’ya minsan na himala naka-taxi ako, eh ang kuripot ko.

Weirdo/ Geek kasi. May kaklase ako noong high school na palagi raw akong nakikitang naglalakad. Hindi ko alam bakit parang kakaiba iyon para sa kanya, pero ang conclusion n’ya ay weirdo/ geek kasi ako. Dati nalalabuan ako sa idea na iyon, pero na-realize ko na may point s’ya. Explain ko sa later kung bakit.

Benefits of walking

To answer ang kanilang mga sapantaha ( yes lalim!), ganun din para mabigyan ka ng dagdag –kaalaman tungkol sa walking o paglalakad ay narito ang mga rason:

Walking for Creativity. Totoo nga sigurong weird ako, pero okay lang kung ganun ang tingin sa akin. Unpopular lang talaga siguro sa marami na ang walking is a way to get inspirations (positive or negative). Kung may panlaban ako sa sinasabi nilang writer’s block ( o blogger’s block/ dry spell sa creativity), isa na nga roon ang walking.

Kapag naglalakad ako ay nagkakaroon ako ng opportunity na makapag-reflect. Nakatingin ako ng diretso sa daan pero nahahati ang diwa ko sa iba’t ibang bagay. Madalas pa nga sa paglalakad ay nakakapag-isip ako ng maipo-post sa aking blogs, ng konsepto sa pagnenegosyo, ng karera na puwedeng pasukin, o ng sagot sa mga tanong. Ang awareness at observation ay keys to be creative.

For self-awareness. Ang paglalakad din ang nagpapaaalala sa akin na nakatuntong pa rin ako sa lupa. Ibig sabihin nito ay marami akong dapat ipagpasalamat, lalo na iyong freedom at health. Kapag nakakapaglakad ka pa ay blessed ka na magkaroon ng kakayahang makalakad, makakita ng kabagayan, o madama ang iyong paligid.

Sa paglalakad ko rin napagtatanto kung saan ako nagmula, ang aking progreso, ano pa ang aking magagawa, sino ako sa kanila, at sino ako sa iniisip nila.

For money management. Noong estudyante pa lang ako ay mapag-ipon na ako, at ang walking ang isa sa aking money-saving trick bilang mag-aaral . Baka nga ito rin dahilan ba’t ang slim ko noon at mataba ang aking alkansya. hohoho!

For fitness. Kung pinag-igi ko siguro ay sumasabak na ako sa marathon noon-noon pa. Mabilis kasi ako maglakad at matulin tumakbo dati. Pero ngayon, ang paglalakad ay ang aking pinaka- exercise. Puwedeng hindi ka kasi makapag-gym o magkaroon ng time para magsayaw, pero definitely mahahanapan mo ng paraan na makapaglakad.

Ilan sa aking mga kaibigan ay nakita na ang difference at sinasabing pumayat ako. Isa siguro sa masasabi kong reason dito ay ang paglalakad. Of course kung tirik na ang haring araw ay hindi ko na gagawin yun. Baka bumulagta na lang ako sa daan na duguan ang ilong.

Tips: The best time na maglakad ay sa morning, na kung kailan papasikat ang araw o kaya’y papalubog na. Sinasabi rin na maganda kung makaka- 5,000 to 12,000+ steps per day.

To deal with sadness. Hindi ko makakalimutan nong time na feel kong down ako, kasama ko yung friend ko na naglalakad sa may breakwater somewhere in Luneta o Intramuros.  Parang nililinis ng tubig doon yung pain kahit sandali lang at yung tama ng araw binibigyan ng warm ang aking cold heart.

May isa pa akong kaibigan na paglalakad sa buong Ayala, Makati ang trip. Nagkukuwentuhan kami habang naglalakad mula Glorietta hanggang Greenbelt patawid ng Ayala Triangle at iba pa. Dahil ata sa kanya kaya nasaulo ko ang part na ‘yon ng Makati.

Pero ang punto talaga rito, bukod sa socialization o friendship, ay kapag malungkot ka ‘wag ka palaging magmukmok sa kuwarto. Ang kailangan mo ay hindi palaging pag-isipan o damdamin yung dahilan. Kung pipiliin mong maglakad maiisip mo na hindi ka nag-iisa, hindi lang ikaw ang nahihirapan, at kung kinakaya nila na suungin ang laban sa buhay ay kaya mo rin. Mare-realize mo yon kung makakakita ka ng ibang tao o ng ibang sitwasyon sa labas.

Isa pa’y yung loneliness ay nakakadagdag sa sadness. Ako kahit naglalakad ako mag-isa, hindi ko napi-feel na lonely ako. Bagkus ay mas naiisip ko ang aking kalayaan.